yalnız geldik. yalnız döneceğiz kehribar sarım. acı ama hakikât bu. sabah, kalabalıklar içinde yalnız başıma yürürken sokaklarda düşündüğüm buydu. yalnız kahvaltı ederken de. elbet başka şeyler de düşündüm. ama şimdi onları burada yazamam. mahremiyet denen bir şey var sonuçta. yürürken ne vakittir dinlemediğim bir mfö şarkısının içine düştüm. çıkmak hiç kolay olmadı. doğrusu bu ya pek çıkmak istemedim. ölene kadar orada kalmak istedim. ama kafiye olsun diye değil. sahiden. çünkü biz acının insana kattığı değeri sezen şarkılarından öğrendik. sonra işte yürüdüğüm sokaklardan birinde burnuma çalınan koku şarkıdan çıkarıp başka bir duyguya fırlattı beni. ağzıma kürekle vurulmuş gibi oldum. öyle ki; yeniden mfö şarkısına iltica etmek zorunda kaldım. şimdi onu da anlatırdım ama. yalnızım ve yorgunum kehribarım.
yorgun ve bedbaht..
bedbaht ve uykusuz...
bedbaht ve uykusuz...
.
