çalışan herkes gibi akşam eve döndüm. sabah işe geldim. kış çayımı demledim. pencereyi açıp güneşten tarafa baktım. bunu istisnasız 8 yıldır yaparım. ve bu süre zarfında bir sürü güzellik gördüm. kardan sonra açan güneş. v biçiminde uçan kuşlar. ressam bob’u kıskandıracak şekilde elle çizilmiş gibi bulutlar. gökkuşakları. afrika yolcusu leylekler. yoğun sisin arasında güneş gibi asılı duran sokak lambaları falan. ama hiç biri bu sabahki kadar güzel değildi. fotoğrafını çekemedim. resmini çizemedim. kelimelere dökemedim. sadece aklıma kazıdım. bembeyaz, tertemiz bir bulut kümesi yukarıdaki akrabalarından ayrılmış ve başını minik bir dağın göğsüne yaslamış, koyun koyuna, huzur içinde uyuyorlardı. kıskandım!.
pinhani - beni sen inandır
