14-çünkü kimse kendi hikayesini beğenmiyor

güneş, santim santim yükseliyor doğudan. ve ömrüm. bu kez çok yavaş geçiyor ekimden. sanki ağır hasarlı bir yük gemisi. şimdi. ofisteyim.  perdeleri indirdim. montumu yorgan yaptım. minderi ise yastık. ayaklarım yanmayan, alçak! kaloriferin üzerinde. gözlerim kapalı. radyom açık. kalem kağıtsız muhasebe yapıyorum. geçmişin faturası kabarık. tercihler yanlış. hukuk isterken iktisat okuyan öğrenci yılgınlığı var havada. sonra yeditepe istanbul’da yusuf’un önem’e söyledikleri.

 ”çünkü, kimse kendi hikayesini beğenmiyor.”. 

ve sonra.. sesi alpay’a hiç benzemeyen bir adam ‘eylül de gel’i fransızca okuyor radyoda. hangisi daha güzel söylüyor? karar veremiyorum. 

.

marc aryan - q’un peu d’amour