içi umut dolu bir cümle kurmak istiyorum. usta’nın dediği gibi; “çelişmesiz ve imla kurallarına da uyabilsin.” akşamın bu vakti oturdum, ne olabilir diye bunu düşünüyorum ciddi ciddi. kısa ama öz. şöyle hızlıca hafızamı ve kaybolan yıllarımı yokluyorum. ilk kelimelerim; kuşlar, vapurlar, trenler, deniz ve gökyüzü mavisi. bulutların beyazı. ve sen tabi ki. sen. bunlardan bir cümle olur mu? peki ya bir umut doğar mı? çelişmesiz, imla ve dünya kurallarıyla uyumlu? bilemiyorum. hem ne demiştin bir seferinde; ‘bunca yıl vapurlara ve kuşlara baktın da n’oldu, ne geçti eline?’ galiba böyle bir şeydi sorduğun. ve sanırım benim ne vakit, nerede kaybettiğimi bilmediğim ama ısrarla aradığım umudun yeryüzündeki yegane temsilcisiydi vapurlar ve kuşlar. niye diye sorma. öyle işte.
...
.
milva - lungo la strada
