.
oysa bu sabah işten doktora diyerek izin alıp çıktım. ama hangi doktora gideceğimi söylemedim. çünkü ve henüz ben de bilmiyorum. hayalimdekinin -yani senin- yerini bilmiyorum. özelinkine güvenmiyorum. devletinkini bekleyemiyorum.
ve şimdi ben hiç yalan söylemedim desem yalan söylemiş olurum. bu kez doğruyu, yalnızca doğruyu söylüyorum doktor hanım. sizi ana haber bülteninde ilk gördüğüm günden beri aşığım. fakat ne siz bunun farkındasınız, ne de polis farkında! mecburen, hala kızına açıldım. ‘fakat müzeyyen bu derin bir tutku’ dedim. önce anlar gibi yaptı. başını öne arkaya bir iki kez salladı. bir süre gökyüzüne baktı ve nihayet yerçekimini bulmuş gibi ; “sen yoksa ilhami algör mü okuyorsun” diyerek hayallerimi beton zemine düşürdü küstah..
halbuki ve eminim biz seninle aynı dünyanın insanlarıyız. ve sorun ikimizde de değil. zaten sorun diye bir şey de yok aramızda. belki biraz fen bilgisi, biraz da matematik tek farkımız. yoksa yazımız ve yolumuz farklıydı sadece. sen tıp okudun, ben iktisat aynı üniversitenin farklı kampüslerinde. kim bilir belki bostancı dolmuş kuyruğunda sen en başta, ben en sonda ve ortada da bülent ortaçgil öylece beklemişizdir bir eylül sıcağında. belki yollarımız hiç kesişmemiş olabilir bunca zaman. ama bu kesişmeyeceği anlamına gelmez. onca yıl sonra sen orada, ben burada...
sonuçta “kader”e de, “sevmek zamanı”na da inanan insanlarız biz doktor..
hem ve belki ilk bakışta semptomlar grip gibi gözükebilir. nurofen ve aferin arasında bir tereddüt yaşayabilir insan. burun spreyini üç gün mü yoksa beş gün mü sıkmalı dilemmasına da düşebilir. lakin hakikat farklı. hakikat çok farklı.
son tahlilde demem o ki deniz gözlüm; (gözlerin çünkü benim diyen okyanusun mavisinden bile güzel) içimdeki yangın büyük. çok büyük. hangi çılgın itfaiyeci söndürecekmiş şaşarım. öyle ki; bendimi çiğner aşarım. ıstranca’ları deler, maveraün’e dökülürüm. öyle doluyum. öyle deliyim. hatta hızını alamamış rüzgar gibiyim. oturup saatlerce sana esmeyi bile anlatabilirim. o derece.
sevmeyi de anlatırım elbet. hem nasıl anlatmak! leman sam bile seni kıskanır. tıpkı benim cansever’i kıskandığım gibi. yemin ederim. yemin ederim. oysa ben seni uzun bir yolda yürürken de görmedim hiç sevgilim!
söyle
ben seni uzun bir yolda yürürken gördüm müydü hiç?
şşşş. lütfen..
konuşma! hiç lüzum yok
her şeyi duyuyorum
rakıyı sensiz içeyim diye
köprüyü yalnız geçeyim diye
küllenip biteyim diye
sevdirdin kendini
biliyorum!
.
..
gaye su akyol - biliyorum
