cutting stone çalıyor. ne güzel!
dünyayla bağlantımı kesecek kadar güzel.
ama direniyorum.
zayıf esen rüzgarın yönünü arıyorum. denize bakıyorum. durgun marmara bana bakıyor. keza az ileride yorgun ve yaşlı büyükada. adaya fon olan iki küçük kayık.
sonra serseri martılar.
sahil bandında kâh koşanlar. kâh yürüyenler. bazen de bisikletliler.
çünkü yukarıda asılı duran güneş çok güzel.
cutting stone diyorum bayım. başka güzel bugün. 23 nisan.
bir baba kızıyla kayalıklarda denize paralel yürüyor.
gözlerim buğulanıyor. çok uzaklardan bir yolcu vapuru sisi yararak aheste geçiyor. lakin ve hâlâ deniz kılını kıpırdatmıyor. öyle sakin, öyle mutedil.
sahil bandında kâh koşanlar. kâh yürüyenler. bazen de bisikletliler.
çünkü yukarıda asılı duran güneş çok güzel.
cutting stone diyorum bayım. başka güzel bugün. 23 nisan.
bir baba kızıyla kayalıklarda denize paralel yürüyor.
gözlerim buğulanıyor. çok uzaklardan bir yolcu vapuru sisi yararak aheste geçiyor. lakin ve hâlâ deniz kılını kıpırdatmıyor. öyle sakin, öyle mutedil.
oysa dünyanın kuralı değişmiyor.
insan, yakınındakilerin kıymetini ancak kaybedince anlıyor. her tatil sabahı denizi ve sahili aramam bu yüzden.
hem sonra, söylemek isteyip de söyleyemediklerim var hâlâ.
diziliyorlar boğazıma. ve kalemime.
taslaklar, tamamlanmamış cümleler ve yaşanmamış anılarla dolu şimdi.
diziliyorlar boğazıma. ve kalemime.
taslaklar, tamamlanmamış cümleler ve yaşanmamış anılarla dolu şimdi.
farklı şeyler yazıp aynı şeyleri düşünüyorum bu bahar da.
sahilde.
şimdi kuşlar şarkı söylüyor. ne güzel!
şimdi kuşlar şarkı söylüyor. ne güzel!
