sanki biraz daha uzanırsam mutluluğa dokunacakmışım gibi bir his estiriyor.
ne yağmur, ne de güneş. bu mevsimde beni hoşnut kılan tek iklimsel olay rüzgar. görsen nasıl güzel. ama nerden göreceksin. hani belki bilirsin diye söylüyorum.
çünkü çalışmıyorsam ve şarkılardan derniere dance çalıyorsa. kendimi kandırıyorum takribi bir saat. kaçak mutluluklar inşaa ediyorum kendime. yıkılacağını bile bile. kısa cümleler kurmaya çalışıyorum. olmuyor.
bir de o kadar tembel, o kadar tembelim ki hayallerimi bile düşünemiyorum bu aralar. cafe tre scalini'de güneşlenmek hariç ama.
ve kuşları kıskanıyorum yine. ben hariç etrafımdaki her şey uçuyor. koluma teğet geçen arı, yalnız beyaz kelebek, şeytan uçurtmaları. ve elbet martılar. beyaz martılar. kuzeye, karadenize uçuyorlar. çok da güzel uçuyorlar..
sonrası işte hep aynı nakarat..
.
