sıcaktı evet. çok sıcak hem de. ölüyü diriltecek cinsten! hareket etmeden vantilatörün dairesel hareketlerini izliyordum. müziği unutmuştum. ama yine de düşünmeme yardımcı oluyordu alt perdeden. sıradan bir hayatı olan sıradan bir adamın sıradan hikayesini düşünüyordum. vantilatör yavrusu bir sağa bir sola, aşağıdan yukarıya üflüyordu. allah için iyi de üflüyordu hani. hava sıcaktı. çay da. anneannemi anlama çalışıyordum. sonra bir şey oldu ve bir türlü yazamayacağımı düşündüğüm romanın giriş cümlesi ortaya çıktı aniden. yalnız sorun şu ki romanın açılış cümlesi kafamdaki filmin kapanış sahnesine denk geliyordu. üstelik film için kafamda dönen melodiler de sanki sezen aksu tarafından bestelenmişti daha önce.
bir yanlışlık olmalıydı. görüntüyü ve düşüncelerimi geri sardım. anneannem, çay, fd, vantilatör, sıcak, pazar...... kaçağı bulamadım. yavaştan ileri sardım bu sefer. vantilatör üflüyordu, oda aynıydı belki sıcaktan genleşip biraz daha genişlemiş olabilirdi ama fd abi gitmiş hüznün sesi funda arar gelmişti radyoma. çay biraz daha soğumuş, anneannemi unutmuştum.
ve sonra, çok sonra;
-şarkılardaki nakaratlar gibiyiz ama benim hala umudum var dedi genç adam gökyüzünde uçan kuşları işaret ederek.
.
