bazen olur öyle bir fotoğrafa bakıp uzun uzun anlatmak istiyor insan gece rüyalarından dönerken gördüklerini bazen noktalama işaretlerinin gereksizliğini sonra denizsiz şehirlerin insanı içten içe nasıl çürüttüğünü gitmekle kalmak arasındaki farkı anlayanların dünyaya daha kolay uyum sağladıklarını diyorum böyle bilmiş bilmiş anlatmak istiyor insan aslında hiçbir şey bilmiyorken oysa hayatın anlamının ikimiz içinde aynı olduğu gün asıl kıyametin kopacağını bilmenin özgüveninden yazmanın söğütlüçeşme'den kalkıp dünyanın sonuna giden bir metrobüsün buğulu camına kalp çizmenin ikircikli duygusundan henüz uyanmış bir gencin hülyasından çok uzak olmadığını kim söyleyecek bize sorsam kimse söylemez kendi yoğurdunun ekşi olduğunu hem kimse bilmez gözyaşlarımızı kime sakladığımızı şairlere niçin inanmadığımızı anlatmak istesek kaç kişi toplayabiliriz eros'un şehrinde attığımız oklar bizden başka herkesin işine gelir ama beklenilen bir türlü gelmez hem neden denize yaklaştıkça artar kederimiz bunu biraz düşünelim sevgilim biraz boşverelim biraz gökyüzüne bakalım sonra bir sezen şarkısı açıp beraber uzun uzun susalım
