.
her yeni gelen trenle üç dört kişi ekleniyor kolonimize, bekleyenler arasındaki sayımız artıyor. yağmur biraz diner gibi olduğunda iki üç kişi azalıyor nüfusumuz. üşüyenler, üstüne şal örtenler, telefonla bir tanıdığına durumu izah edenler, sigara yakanlar, valizliler, gençler, yaşlılar. birbirimizle konuşmadan ama kumrular gibi sokularak bizi esir alan yağmuru bekliyoruz.
aslında ve galiba bu bize bir şey anlatıyor. lakin ders almıyoruz ya da üzerine pek düşünmüyoruz. çünkü çok daha önemli işlerimiz var! ama doğa hükmünü koyuyor. olacak olan oluyor. oysa yüz yirmi binlik iphone kadar enterese etmiyor iklimin değişmesi bizleri. neyse memleketi de dünyayı da ben kurtaramam. bak işte; yağmur biraz daha azaldı. ben de çıkıyorum şimdi.
haydi selametle..
..
