böyle bir adada yaşamak için ne bir şair ne de bir
postacı olmak
gerekmiyor. ama gerekirse olurum da o ayrı. ama ne olursam olayım öyle
bir adada yaşamak isterim. elimde olsa bir saniye bile durmam basar
giderdim ona benzer bir adaya. sanırım küçük, salaş bir yer de
işletirdim. her sabah güneşle birlikte bisikletimle adanın zirvesine
çıkıp günlük enerji ve huzurumu depoladıktan sonra deniz kenarındaki kafeme inerdim. yolu sevgiden ve bu adadan geçenlerle oturur hasbıhal
ederim sabahlara kadar. kim bilir belki bir gün bir şairin yolu düşer de
metafor yaparız beraber. ve hatta kendi beatrice russo'ma da orada
rastlarım. kim bilir?
belki, belki bir gün...