kördüğüm

bir şey oluyor. son derece karmaşık bir düğümü tek tek çözerken, tam sona yaklaşırken bir şey oluyor. düğüm, kördüğüm oluyor. nasıl bu hale geldiğini anlamaya çalışıyorum. fakat anlamlandıramadıkça bu sefer aklım düğüm düğüm oluyor. sonra kalbime sirayet ediyor bu karmaşa. geride bıraktığımı düşündüğüm ilmekler bir bir boğazıma düğümleniyor. şarkılar yangına körükle gidiyor. filmler su yerine benzin döküyor. bu aralar kitap oku-ya-madığım için onların tepkisini bilemiyorum. ama tahmin edebiliyorum.
geçtiğim sokaklar, baktığım gökyüzü, kokladığım deniz sanki ve hep bana karşı saf tutmuşlar.

ayla kızımız ikiyüzonaltıncı kez bağdat'ı söylüyor. gözlerimden uyku akıyor. ama ben sana satırlar dolusu cümleler yazıyorum hayalimde. sonra onları bir bir siliyorum. hayalimde yine.

içimde bir şeyler oluyor.

içimde filler tepişiyor.

içimden uzak yol gemileri geçiyor.

ben hareketsiz duruyorum öylece.

kımıldamadan.

far ışığına tutulmuş bir tavşan gibi.

hem korkak.
hem aşık.
hem hasret.
hem imkansız.

öylece.

bir kördüğüm.

sevgilim!

.
ayla çelik - bağdat