belki bir gün asaf okuruz pier loti'de

bir sabah diyorum sevgilim
bir sabah, mesela altı kırk dokuzda ezberlerimizi bozmakla başlarız güne
önce sen kurtulursun yüklerinden sonra ben
1699 karlofça'dan bugüne

kahvaltıyı güneş vuran ön balkonda yapmak için ısrar ederim kasım ayazında

sen çayı bana demletirsin uyku sersemi ama en ikna edici güzelliğinle 

çünkü ben çok güzel çay demlerim -bunu ikimizde biliyoruz-

ve sen çok güzelsin

bunu da yalnız ben biliyorum

.

sen bir kez daha üzülmeyeyim diye beşiktaş'ın yenilgisini gizlersin kahvaltı haberlerinde

ben anlamaz gibi yapar bir kere daha aşık olurum sana

"kuşlara ekmek vermeyi unutma" derken bana

vaya con dios çalarken çözdüğümüz çengel bulmacanın resimdeki sanatçısını bilmezlikten gelirim sen sevinesin diye 

oysa tecâhül-i arif yaptığımı anlarsın ve bana bir kez daha aşık olursun

"çıkarken atkını sarmayı unutma" derken sana

.

üçyüzaltmışbeş gün altı saat hem düşünür hem yazarım seni

ama ve yine de yağmurlu bir öğle sonrası işten erken çıkıp beraber eski türk filmi izlemek yahut en sevdiğimiz kış güneşinde sahile inip "garson bize iki çay. birisi açık" demek gibi özlemlerim  oluyor bazen

çünkü hâlâ yapamadıklarımızı özlüyorum

çünkü hâlâ ihtimallerin şefkatine sığınıyorum 

belki diyorum
serin bir akşamüstü asaf okuruz pier loti'de.

.