bu aralar beni hiç uyutmayan düşüncelerimi denize salsam, sen alsan onları karşı kıyıda, besleyip büyütüp ehlileştirsen, biraz nasihat etsen, biraz kızsan, biraz şefkat göstersen, öpüp koklasan biraz, bir şiir okusan, bir şarkı söylesen onlara ve sonra yine aldığın yerden denize bıraksan, bıraktığım yerde ben karşılasam onları, sırf senin hatırına, sırf sen dokundun diye onlara en son, bir şans daha versem, güzellikle konuşsam onlarla bu sefer ve desem ki; bakın bu yaptığınız hiç hoş değil, bu dikenli, huysuz ve huzursuz tavırların kimseye bir faydası yok, şu üç günlük geçici dünyada neyi paylaşamıyoruz hem, zaten önümüz yaz, bu zorlu günler de gelir geçer elbet, değer mi hiç kalp kırmaya, insanları uykusuz bırakmaya değer mi hiç desem ve tam sezen çalacakken bir enstrümantal şarkı açsam youtube'da, sonra ve bir süreliğine bazı kısıtlamalar ilan etsem, misal düşünceler için sabaha karşı üç ila yedi arası beyin loblarına çıkma yasağı getirsem, iki düşüncenin bir araya gelmesine kesinlikle müsaade etmesem, uymayanları bu kez denize değil de kör kuyulara salacağımı deklare etsem, uyan sağları ise hep aranan hep özlenen gelir diye yol gözlenen, çok sevilen, tatlı ve derin bir uykuyla taltif etsem diyorum işe yarar mı?
..
