hayatlarımızın kıyısından geçiyoruz sessizce. herkesin iç karışıklığı kendine. suskunluğu dünyaya.
belki denizi ilaç bellemişiz. belki düşüncelerimizin toparlanmaya ihtiyacı var. bilemiyoruz.
bildiğimiz; kış güneşine fena halde olan ihtiyacımız.
hem diyorum belli mi olur, belki çıkmaz sokaklarımıza aydınlık olur gezegenin bu en güzel ışığı. yahut sessizliğimize nota olur.
ezcümle sevgilim; hayatın kıyısında bir sürü insan. tek bir güneş. alabildiğince deniz. inanılmaz hayaller kurduruyor. inanılmaz.
hani diyorum o sahil bankında sessiz konuşmalar yaparız belki bir gün. çok sıkılırsak uzun yürüyüşlere adım atarız. hiç olmadı şimdiki gibi hayaller kurarız.
kurar mıyız? kurarız kurarız..
.
