şimdi adını yazmaya utandığım salak bir şarkı var dilimde. nereden musallat oldu bilmiyorum. sabah onunla uyandım. kadıköy'e onunla indim. balık pazarından yukarıya çıktığımda hâlâ peşimdeydi. sırnaşık bir kedi gibi tıpkı. kovuyorum gitmiyordu. başka şeylerle ilgilenirsem unuturum dedim. gördüğüm ilk kitapçıya girdim. kararlı adımlarla kasadaki görevliye giderken önceden alıp da daha okumadığım kitaplar aklıma geldi. aniden durdum. kasadaki görevlinin şaşkın bakışları arasında sert bir u dönüşüyle kapıya yöneldim. fakat bu kez de görevliye ayıp olur diye durdum, sanki özellikle aradığım bir şey varmış gibi çok satanlar tezgahında bir iki kitaba baktım, öyle çıktım. dışarıda hava ha patladı ha patlayacak kıvamdaydı. öyle ki; sonucu birbirine üstünlük kurma çabasında olan soluk güneş ve bulutlar belirleyecek gibiydi. lakin güneşin bu sefer hiç şansı yoktu. hem yağmurda ıslanmak keyiflidir ama şimdi değil, şimdi değil. almam gerekenleri çarçabuk alıp koşar adım durağa yöneldim. ilk gelen otobüse atlayıp tam akbilimi basmıştım ki...
kabusum geri döndü.
yıllardır biiir özleemdi.......
.
son çalan şarkı : ışın karaca - mavi mavi
