mayıs yine nuri bilge'yi haklı çıkarıyor
ve ben boğaza kılavuzsuz dalan panama bandralı gemi timsali
yardım isteklerini geri çeviriyor kendi imkanlarımla kurtulmaya çalışıyorum
lakin olmuyor
şarkılar kâfi gelmiyor
kitaplar ve filmler zaten yüzüme bakmıyor
her kurtulma çabamda biraz daha dibe batıyorum
alıştım mı, hoşuma mı gidiyor ya da çaresizliğin vermiş olduğu rahatlık mı?
soru çok
yanıt yok
yanıt yok
hem yorgunum da
bu kadar fazla hareket yoruyor beni
etrafımda her şey hareket halinde ve çok sesli
anlıyor musun bayım?
hani tıpkı o filmdeki adam gibi
çok gürültü var hayatımda.hiç konuşmayacağım. sadece gel ve ellerini kalbime tut..*
.
