leyla

mutsusuz leyla!

bir türlü anlayamıyorum; neye ve niçin ve nasıl katlanıyoruz hâlâ?

her şey bu kadar kolayken nasıl oluyor da zorlaşıyor aynı anda

bahar ve bilhassa güneş hayat vaadederken  hem bu karamsarlık neden?

yo hayır rica ederim bir şey söyleme sakın
sorularım kendime

ama işte ben nasıl bir insanım?

iyi mi kötü mü, cesur mu korkak mı, tanıdık yahut yabancı?

bunu en iyi sen biliyorsun

hem severken niye böyle olduk, bunu da ben biliyorum

kalabalıklar içinde çok yalnızız, ne kadar dogru bir laf

şimdi mesela cadde üzerindeki minibüsleri izliyorum en çok
belki seni bana getirirler diye
ama gelmedin

yalandan iki sigara içtim ben de

ki bilirsin nefret ederim kokusundan

içime çekmiyorum ama

sen içiyor musun hala?
içme! hiç iyi bir şey değil zira

şimdi güneş bir harika , ki her zaman öyledir

lakin ben mutsuz ve umutsuzum

sanırım ölene kadar da böyle olacak

umudunu kırmak istemezdim ama böyle

hani demiştim ya bir seferinde

bazıları doğuştan huzursuz doğar

mutsuzluktan beslenir
müzmin mutsuzlar. evet işte o benim

ama şimdi bu mektubu göndersem mi bilemedim

düşünüyorum

ve üzgünüm aynı zamanda

sana daha güzel, daha umutlu şeylerden bahsedemediğim için

sanırım hiç iyi bir arkadaş değilim
oysa sen benim bitmeyen şarkımdın

şarkı demişken telefonumda biriktirdiğim ikiyüz küsür şarkı ardı ardına çalıyor yaklaşık kırk dakikadır

kafam karışık, duygularım dağınık

ve hatta paramparça tüm aşklarım

mayıs ve bahar olabilir mi sebebi

sanmam

dedim ya benimkisi biraz kalıtsal

 şimdi artık satırlarımın sonuna geldim

iyi bir yazı olmadıgı konusunda ısrarcıyım

kim bilir, belki bir gün telafi edebilirim

son çalan şarkı : kör kuyunda