purgatory

yattığım yerden önlü arkalı sıralanmış iki yıldız görüyorum her gece. öndeki daha parlak arkadaki daha küçük ve sönük. bazen de arkadaki parlak öndeki sönük oluyor. ama hep oradalar. her akşam görüyorum onları. düşünüyorum ister istemez. hayatımı. kendimi. dünyadaki yerimi.
oysa fazla düşünmeye gerek yok. o iki yıldızın arasındayım. biliyorum.
hani ve yine klişe olacak ama gerçeğim bu benim. araftayım.
bazen önde bazen sonda ama hep aradayım.
hani dört mevsim var ya nefes almaya çalıştığımız şu yerkürede. işte o mevsimlerden sadece ikisinin arasındayım mesela. hepsinin değil sadece ikisinin. sorsan söylerim niye söylemeyeyim hangileri olduğunu. ve sorsan yine onlardan sadece biri olmaya razı olduğumu da söylerim.
ama işte ben ikisinin arasındayım. tıpkı gece ile gündüzün arasında olduğum gibi yahut yağmurla güneşin.
ama bazı şeyler de var ki sevgilim; sadece seninle benim aramda.
.