artık yoruldum be usta. çok yoruldum.
bahardandır diyor arkadaşlarım. lakin öyle olmadığını bir ben biliyorum. yalnız, sebebini bilmiyorum. o kadar yorgunum ki mesela biz uysal koyun doly gibi şeridimizden ağır ağır ilerlerken emniyet şeridini kullanıp yanımızdan vızır vızır geçen şerrefsizlere küfür edecek takâti dahi bulamıyorum. keza önümde ve arkamda seyreden güzel arabaların hoş kadınları bile ilgimi çekmiyor artık.
dedim ya bir tek şarkılar var. bir de her sabah yüzüme yüzüme vuran güneş şu an hayatımda.
bahardan olmadığını son kertede anlayan ve beni yakınen tanıyan kimi arkadaşlarım; dostum sen serdar ortaç sendromu olmuşsun hayat seni fena yormuş diyor. kimileri de ; tatilin gelmiş müdür, tatile git onbeş güne bişeyciin kalmaz diyor.
ama işte yorgunum usta.
dün sabah mesela saatin alarmını altı kez iptal ettim ama demirel gibi inatçı çıktı köftehor. yedinci kez çalmasa mesai saati bitimine kadar uyurdum şerefsizim. öyle takâtsizim.
hani tabiri caizse yükselme devrini yaşamadan çöküş dönemine girmiş imparatorluk gibiyim.
yine ve ama tüm bu çökkünlüğe rağmen içimde tarif edilmez bir umut var hâlâ.
öyle ki; şampiyonluk maçına çıkmadan evvel gol atacağını hisseden futbolcu gibiyim bir yandan.
sadece; bi lodos lazım bana şimdi, bir kürek, bir kayık....
.
