ibrahim erkal’dan sonra sezen aksu kanırtıyor şimdi ciğerlerimi. yüreğimi avuçluyor. sıkıp sıkıp bırakıyor. ama söyledim bunun için belli bir sebebim yok. sanırım ilk kurulum ayarlarım hüzne kurgulanmış. yahut derinlerde hiç bilmediğim ya da bilmek istemediğim bir yara. bir hasret yontusu..
ama bu spotify da çok oluyor. üçüncü şarkı da sezen. ayrılık aman. ölümden yaman..
üstelik rüyalarım bu sıralar çok bulanık. ben istanbul sıcağına yoruyorum. ama içimdeki öteki ben durmuyor eşeliyor eşeliyor eşeliyor. benim hiç yanaşmak istemediğim imkansız kıyılar için mantıklı açıklamalar getiriyor. yeterince arafım yokmuş gibi yüzyetmişbeşinci araf tedirginliğini de kucağıma bırakıyor işte..
annemin bahçesindeyim. sensizim. şarkılar bitti. şarkılar bitti.
.
