bu aralar bir kaç şeyin ayırdına vardım sevgili ibrahim. sosyetik adıyla aydınlandım! ama işte fakirin aydınlanması da kendi çapında oluyor. dünya için hiçbir şey, kendisi için dünyalar kadar büyük bir şey.
- öncelikle ve farkındaysan dünü blog yazmadan pas geçtim. çünkü bir mayıs işçi bayramında fark ettim ki, yılbaşından bir mayısa (dahil) olması gereken toplam yazı sayısı; ocak 31 şubat 28 mart 31 nisan ve 1 mayıs işçi ve emek bayramıyla 121 iken benim 122 yazım vardı. anlayacağın sevgili ibrahim bir fazla yazmışım ve dün cepten yedim. boş geçtim...
- yine gereksiz ve incir çekirdeğini doldurmayacak bir farkındalık ya da anket sonucu; bugüne kadar metroda rast geldiğim, elde telefon dizi izleyenlerin yüzde 99'u yabancı dizi izliyor. ve bir tanesinde benim izlediğim dizilere denk gelmedim. denk gelirsem ne yaparım, hiç bilmiyorum. ama bunu kişisel tarihimin gereksiz ve ilginç bir anısı olarak burada kayıtlara geçiyorum.
- bugün meslekdaşım da olan arkadaşımla telefonda konuşurken zaten bildiğim ama unuttuğum bir şeyi fark ettim. patronumun ocean's 11 tadında kusursuz yönlendirmeleriyle ve sorumluluk bilincimin üzerine oynamasıyla bir iş için beni nasıl manipüle ettiğine uyandım.
oysa birbirimizi yıllardır tanırız. geçinemeyiz ama sınırlarımızı biliriz. bir nevi amerikan stratejik ortaklığı yapıyoruz. yapıyorduk. lakin pek çok şey gibi artık o da çekilmez oldu... bu saatten sonra çekeceğim tek şey "bombanın pimi" olacak sanırım.
.
