ajanslarda mecbur kalmadıkça sokağa çıkmamayı salık verdiler. mecbur kaldım. çıktım. ama her zamankinden iki önceki metroya bindim. on gündür türküsü söylenen kar bizim köye de nihayet uğradı. çatılar ve arabaların üstü yarım karış kar olmuyorsa ben ona kar yağışı demiyorum şimdi yalan yok. lakin baktım, sabah yağmış. üstelik yüzüme yüzüme de tipi şeklinde vuruyor. sanki kar intikam alıyor benden. sen misin bana inanmayan!
- estağfirullah beyim, ben sana hep inandım da bu gevşek meteorolistlere inanmadım. hazır diyorum derbiyi de yabancı hakem yönetecekken bir de yabancı meteorolist mi getirsek?
gayriciddiyim elbet.
durakta bir avuç insan, başımız sola kilitlenmiş vaziyette godot’u bekler gibi cumhurbaşkanı adayımızın otobüslerini bekledik dakikalarca. o sırada ve yoğun tipide kafayı bir miktar üşütmüş olabilirim. ama kendimdeyim, çok kendimdeyim bayım. bak istersen test edelim..
bugün cuma. 21 şubat. adım selim. 1978 baharında mishigan’da doğmuşum. ilkokula gidemeden türkiye’ye göç etmişiz. amerika’da aşırı enflasyon yüzünden geçinmek zor olunca babam daha iyi şartlarda yaşamak adına annemi ve biz üç kardeşi alarak gemiyle türkiye’ye gelmiş. sarayburnu’ndan yürüyerek karaköy’e oradan da vapurla haydarpaşa’ya geçmişiz. trenin kalkmasına daha çok varmış. babam bir elinde tahta bavul, ötekinde birinci sigarası galata'ya bakarken birden haykırmış; “seni yenicem ulan istanbul!” evet inanması güç ama bu şekilde istanbul boğazına ilk kez kükreyen o adam benim babamdı. o gün ankara’dan gelecek bir akrabasını karşılamak için oralarda olan yönetmen halit refiğ babamın bu haykırışını duyar ve not eder. hatta tahta bavuluyla birlikte babama küçük bir de rol teklif eder. fakat babam; “ben kaynakçıyım beyim, ne anlarım filmden setten” diyerek bavulunun tersiyle teklifi geri çevirir. tıpkı yıllar önce babamın babası süleyman efendi’nin alacağına karşılık kendisine sunulan levent’teki arsayı “burası dağbaşı” deyip almayışı gibi. ama elbet bize de gülecek bir gün kader. bu talih kuşu bereketi sülalenin kader geninde işaretliyse şayet üç vakte kadar bana da büyük bir teklif yapılacak elbette. bekliyorum. bekliyorum bayım.
son tahlilde ve gördüğün gibi tüm havsalam yerli yerinde. hah bak, otobüsümüz nihayet geliyor işte..
haydi selametle!
.
