eski düz yazılarımı kırpıp da şiir yaptım
beğenmediler beğenmedin beğenmedim
şimdi yine yeni bir direniş
benim düzyazı sevdam, senin şiir yazdırma ısrarların
uyumsuz gözüken bu şekilsizliğimiz oysa
bir üçgenin iç açılarının toplamından daha mesuttuk
arka balkona atılıp unutulmuş eşyalar gibi verdiğimiz sözler
giriş gelişme sonuçlu bir aşkımız olacaktı
izel dinleyecektik
arabayı adalar’ın karşısına çektiğimiz yağmurlu bir akşamüstü
daha fındıklı 9 kat gofrete bayıldığımı öğrenemeden sen orada ben burada
zaman mıydı bizi sıraya dizen yoksa kader miydi alın çatımızı çizen?
halbuki sorunumuz edebiyat değildi
bilakis
biraz matematik, biraz fen bilgimiz
yetmiyor şimdi özlemlerimin pi sayısı hayallerimin tepkimesi
edebiyat karın doyurmuyor sevgilim
hem sanıyormusun ki o gün sana sadece bir ayfer tunç kitabı verdim
o kitap bendim
altı çizili her cümlesi damarlarımdaki hayati sıvı, köşesinden kıvırdığım her sayfa nefes alışverişlerim
evet doğru, bir kadın yazmıştı
ama bana bir sor
bana bir sor
ben nasıl okudum satır satır, kana kana nasıl?
şimdi işte endülüs’te bir umut
arnavut kaldırımlı dar sokaklarda
bulursam seni bir portakal çiçeği kokusunda
söz
