böyle bir adada yaşamak için ne bir şair ne de bir postacı olmak gerekmiyor. ama gerekirse olurum da o ayrı. ama ne olursam olayım öyle bir adada yaşamak isterim. elimde olsa bir saniye bile durmam basar giderdim ona benzer bir adaya. sanırım küçük, salaş bir yer de işletirdim. her sabah güneşle birlikte bisikletimle adanın zirvesine çıkıp günlük enerji ve huzurumu depoladıktan sonra deniz kenarındaki kafeme inerdim. yolu sevgiden ve bu adadan geçenlerle oturur hasbıhal ederim sabahlara kadar. kim bilir belki bir gün bir şairin yolu düşer de metafor yaparız beraber. ve hatta kendi beatrice russo'ma da orada rastlarım. kim bilir?
belki, belki bir gün...
){kind=link}