ben belki dünden razıydım ya da hiç hazır değildim. gecenin ikisi yahut sabahın üçüydü. ankara-istanbul karayolunda dünyanın şarampolüne yuvarlandım. kaptan şoförümüz hiç beklenmedik bir anda önce otobüsü, sonra dünyayı yıktı başıma. en savunmasız yerimden, gönlümden vurdu beni teybine koyduğu ahmet kaya şarkısıyla.. üçü çocuk, sekizi kadın yirmiüç yolcunun en hüzünbazı olduğuma yemin edebilirdim. etmedim. beni ilk kez, böylesine vuran şarkıyı tüm hücrelerimle söylemeye başladım. konuşma arasında makedon olduğunu söyleyen kaptan şoförümüz de ağır yaralı olmalıydı ki üç kez başa sardı şarkıyı. uyumak isteyen yolcular homurdandı. önce otobüsün ışıklarını, sonra teyibi kapattı makedon kaptan. ama gönlümüz hiç susmadı. "bu aşkın nüshası rüzgarlarda aslı bende kalacak"
.
a h m e t. k a y a - yakarım geceleri
.
a h m e t. k a y a - yakarım geceleri
