dün akşam bir film izledim. buraya nasıl yazacağımı bilemedim. dün akşamdan beri beynimde dönüyor sahneler. hala ne yazacağımı bilmiyorum. doğrusu ve önce sırf jude law ve juliette binoche oynuyor diye izlemeye başladım. kendimi hangi sahnede kaybedip filmin içinde ne vakit kaybolduğumu hatırlamıyorum. bilemiyorum belki içinde bulunduğumuz zor günler, belki kış mevsimi , belki şarkılar değil de filmlerdir bir şeylerimizi gerçekten çalan. ya da filmler "tutuyor" artık beni doktor. söylemiş miydim? juliette çok, ama çok hoş bir kadın...
beklemek
-
metro istasyonunun serin, derin ve loş ışığında gelecek treni bekliyoruz.
biraz uykulu. biraz düşünceli. biraz yalnız. ömrümüz diyorum zaten hep bir
şeyle...