ufak tefek işlerle oyalanıyorum şimdi.
değil çalışmak içeride oturasım dahi yok.
balkona çıktım.
gelen geçene baktım her zamanki gibi. yok hayır bu sefer farklı. veda eder gibi baktım. çünkü bu işyerinden de ayrılacağım yakın zamanda. bakmak diyordum;
beyaz saçlı bir amca cırtlak kırmızı eşofmanlarıyla koşuyor. bir öğrenci elinde kitaplarıyla az ilerideki okuluna koşturuyor. hemen arkasında uzun boylu, sarışın, fit bir hatun kendinden emin ve küçük adımlarla ilerliyor.
sabahkinin aksine güneş var şimdi.
güneşli bir pazartesi daha.
bu öğlen parka gitmek istiyorum. güneş kaybolmazsa şayet.
hemen yanı başımızda zaten.
bu son pazartesim. son güneşli pazartesim bu iş yerinde. bu semtte. bu ilçede.
bu rüzgar, bu ılık şeyler tuhaf duygular estiriyor, ayıp şeyler geliyor aklıma.
aslında çok ayıp değil. hatta hiç ayıp değil. masum, naif istekler.
bu rüzgar, bu hava, bu pazartesi.
güneş bulutların arasında şimdi.
öğlen çıksa bari.
değil çalışmak, oturasım bile yok ofiste.
fazla geliyor şimdi buralar bana...
sevdiğim şarkılar çıkmıyor radyoda.
dalgaları kayaya, sıçrayan su damlaları yüzüme vuran bir denizin kenarında olsaydım şimdi.
ne güzel olurdu...
hayal edeyim. belki olur.
bu yazı, bu istek bitmesin hiç isterdim bir de.
ya da barcelona'da olmak şimdi. evet evet
şimdi o daracık sokaklarda, sert, sivri binaların arasında olmak isterdim
deniz kenarındaki o kafeyi ararken kaybolmak hatta.
bulmasak da olur
çoğul kullandım farkında olmayarak, farkındaysan
evet evet tanıdım. sen de yanımdasın
hayal-et sevgilim.
deniz kenarındaki o kafeyi arıyoruz deli gibi
ama ben hayat fışkıran o garip evleri izliyorum daha çok
sen kolumdan çekiştiriyorsun
hadi hava kararacak şimdi, zaten çok yoruldum diyorsun
kafe için mi sangria için mi bu acelen kestiremiyorum
rüya gibi orada olmak benim için çünkü
barcelona
ı never went to barcelona
evet
fakat sayende
gitmiş kadar oldum
ı love barcelona
hep barcelona
hayal-et sevgilim. hayâl.
.
