1.vagon

onu yeniden gördüğüme sevindim. hem de çok. hemen ertesi gün tekrar göreceğim hiç aklıma gelmemişti. üstelik sabah hikayesini yazdıktan sonra beğenmeyip çöpe attığım günün akşamı. saçını toplamıştı. güzelliği daha çok ortaya çıkmıştı böylece. sonra düşündüm okuduğum aylak adam mıydı beni böyle yapan yoksa çoktan hazır mıydım tüm bu olanlara? kararsız kaldım. kitabı okumayı bırakıp arkasındaki boş sayfaya bu yazdıklarımı yazmaya başladım. hakkında bir şeyler yazıldığını fark etti ama tepkide bulunmadı. acaba yarın da gelecek mi? gelirse aynı saatte mi gelecek? kahretsin hangi istasyondan bindiğini göremedim. yarın bir şeyler uydurup aynı saatte aynı vagona binmeliyim. evet binmeliyim.
.
istanbul, 20.11.2008